คำถาม อะไรคือข้อตัดสินของการตะวัซซุ้ลต่อผู้เป็นนายแห่งบรรดานบี (ท่านนบีมุฮัมมัด ﷺ) ครับ ?
คำตอบ การตะวัซซุล (แสวงหาสื่อกลางไปหาอัลลอฮ์) ต่อท่านนบี ﷺ นั้น ในประเด็นนี้มีรายละเอียด หากการตะวัซซุลต่อท่านนบีในที่นี้คือ ตะวัซซุลด้วยการดำเนินตามแนวทางซุนนะฮ์ของท่าน ด้วยการมอบความรักต่อท่าน หรือด้วยการเชื่อฟังคำสั่งใช้และละทิ้งสิ่งที่ท่านสั่งห้าม และมีความบริสุทธิ์ใจเพื่ออัลลอฮ์ในการประกอบอิบาดะฮ์ ดังนั้นดังกล่าวนี้คืออิสลาม คือศาสนาของอัลลอฮ์ซึ่งที่พระองค์ได้ทรงส่งบรรดานบีลงมาเพื่อการนี้ คือสิ่งจำเป็นที่จะต้องมีสำหรับมนุษย์ทุกคนที่บรรลุเกณฑ์ถูกบังคับใช้ด้านศาสนา และคือสื่อนำสู่ความสุขในโลกดุนยาและโลกอาคิเราะฮ์
ส่วนการตะวัซซุลต่อท่านนบี ﷺ ด้วยการวิงวอนขอจากท่าน ขอความช่วยเหลือจากท่าน ขอความอนุเคราะห์จากท่านให้รอดพ้นจากศัตรู (และภัยอันตราย) หรือ(ขอจากท่านนบี)ให้ช่วยรักษาผู้เจ็บไข้ได้ป่วย ทั้งหมดนี้คือชิริกใหญ่ (เป็นการตั้งภาคีต่ออัลลอฮ์ที่ทำให้หลุดออกจากแนวทางอิสลาม) คือศาสนาของอบู ญะฮัล ตลอดจนผู้ที่มีลักษณะคล้ายคลึงกับเขาจากบรรดาพวกเคารพบูชารูปเจว็ด , และเช่นเดียวกันนี้ผู้อื่นจากนบีมุฮัมมัด ไม่ว่าจะเป็นบรรดานบีคนก่อน ๆ บรรดาคนวะลี ญิน มะลาอิกะฮ์ ต้นไม้ ก้อนหิน และรูปปั้นรูปเจว็ด(คือถือเป็นชิริกใหญ่เช่นเดียวกันในการวิงวอนขอ หรือขอความช่วยเหลือ ขอความอนุเคราะห์สิ่งเหล่านี้)
และยังมีชนิดที่สาม ที่ถูกเรียกว่าเป็นการตะวัซซุล นั่นคือการตะวัซซุลด้วยเกียรติของท่านนบี ﷺ หรือด้วยสิทธิความเป็นนบี หรือด้วยตัวตนท่านนบี , เช่นการที่ชายคนหนึ่งกล่าวว่า : (( ข้าพเจ้าขออ้อนวอนจากพระองค์ท่าน โอ้อัลลอฮ์ ด้วยนบีของพระองค์ท่าน หรือด้วยเกียรติของนบีของพระองค์ท่าน หรือด้วยสิทธิของนบีของพระองค์ท่าน หรือด้วยเกียรติของบรรดานบี หรือด้วยเกียรติของบรรดาคนวะลีย์ และบรรดาคนดี และอะไรที่คล้ายคลึงกันนี้ )) ทั้งหมดนี้คือบิดอะฮ์ (อุตริกรรมในศาสนา) และเป็นส่วนหนึ่งจากสื่อนำสู่การตั้งภาคีต่ออัลลอฮ์ , จึงไม่อนุญาตให้ปฏิบัติเยี่ยงดังกล่าวไม่ว่าจะกับท่านนบี ﷺ หรือกับบุคคลอื่น ๆ ; เพราะอัลลอฮ์ ตะอาลา พระองค์ไม่ได้ทรงบัญญัติอะไรเช่นนี้ขึ้น(แก่ปวงบ่าวของพระองค์) , ซึ่งการอิบาดะฮ์ทั้งหลาย (สิ่งกระทำขึ้นและก่อให้เกิดความใกล้ชิดต่ออัลลอฮ์และได้รับความพอพระทัยจากพระองค์) นั้น คือเรื่องเตากีฟียะฮ์ (เรื่องที่ขึ้นกับบทบัญญัติศาสนาโดยตรง ห้ามใช้สติปัญญานึกคิด) จึงไม่อนุญาตในกระทำสิ่งใดที่(อ้างว่า)เป็นอิบาดะฮ์ เว้นเสียแต่จะต้องมีหลักฐานจากบทบัญญัติศาสนาอันบริสุทธิ์
แหล่งที่มา; เชค อับดุลอะซีซ อิบนุ บาซ – ร่อฮิม่าฮุ้ลลอฮ์ – มัจมัวอ์ อัลฟะตาวา (5/322)