คำถาม กระผมได้ยินมาว่านักวิชาการบางส่วนได้จัดว่า การสั่งใช้ในเรื่องความดีและห้ามปรามในเรื่องความชั่วนั้น เป็นองค์ประกอบ (รุก่น) หนึ่ง จากบรรดาองค์ประกอบของอิสลาม , ดังกล่าวนี้ถูกต้องหรือไม่ครับ ?
คำตอบ ใช่แล้ว มีนักวิชาการบางส่วนกล่าวไว้เช่นนั้น , แต่ไม่พบว่ามีตัวบทที่ชัดเจนระบุถึงเรื่องนี้ ทว่าการสั่งใช้ในเรื่องความดีและห้ามปรามในเรื่องความชั่วก็เป็นส่วนหนึ่งจากข้อบังคับของอิสลามเช่นกัน ซึ่งองค์ประกอบ(รุก่น)ของอิสลามที่ท่านร่อซู้ล ﷺ ได้อธิบายไว้นั้นมีห้าประการ , ท่านร่อซู้ล ﷺ ได้กล่าวว่า : “อิสลามได้ถูกก่อร่างขึ้นบนรากฐานห้าประการ การปฏิญาณตนว่าไม่มีพระเจ้าอื่นใดนอกจากอัลลอฮ์ และแท้จริงท่านนบีมุฮัมมัดเป็นศาสนทูตของพระองค์ , การละหมาด , การจ่ายซะกาต , การถือศีลอดในเดือนรอมฎอน , และการประกอบพิธีฮัจญ์” (1) นี่คือสิ่งที่ท่านนบี ﷺ ได้อธิบายไว้ถึงองค์ประกอบหลักของอิสลามและรากแก่นของอิสลาม
ดังนั้นจึงไม่อนุญาตให้เพิ่มสิ่งใดเข้าไป (ในองค์ประกอบของอิสลาม) เว้นเสียแต่จะต้องมีหลักฐานที่ชัดเจนถูกต้องบ่งชี้ไว้ , แต่ทว่า การสั่งใช้ในเรื่องความดีและห้ามปรามในเรื่องความชั่วก็ถือเป็นรากแก่นหนึ่งจากบรรดารากแก่นของอิสลาม และเป็นข้อบังคับ (ฟัรดู) หนึ่งจากบรรดาข้อบังคับทั้งหลาย แต่จะไม่ถูกกล่าวว่า มันคือองค์ประกอบที่หก เนื่องจากไม่มีหลักฐานบ่งชี้เช่นนี้ เฉกเช่นการต่อสู้ในหนทางของอัลลอฮ์ (ญิฮาด) ก็เป็นรากแก่นหนึ่งของอิสลาม หรือเช่นเดียวกันการละทิ้งในสิ่งต้องห้ามทั้งหลายที่อัลลอฮ์ทรงห้ามแก่ปวงบ่าว ก็เป็นรากแก่นหนึ่งจากรากแก่นของอิสลามที่จำเป็นจะต้องมี (ขาดสิ่งเหล่านี้ไม่ได้ในอิสลาม) แต่กระนั้นก็จะไม่ถูกกล่าวว่า : ทั้งสองนี้คือองค์ประกอบ(รุก่น)ของอิสลาม เนื่องจากไม่มีหลักฐานบ่งชี้ถึงเรื่องนี้.
แหล่งที่มา ; เชค อับดุลอะซีซ อิบนุ บาซ – ร่อฮิม่าฮุ้ลลอฮ์ – , มัจมัวอ์ อัลฟะตาวา (5/75)
(1) บันทึกโดยบุคอรีย์และมุสลิม