คำถาม อะไรคือฮุก่มของการกล่าวคำว่า “ศ่อดะก้อลลอฮุ้ลอะซีม” หลังจากอ่านอัลกุรอ่าน ?
คำตอบ คำว่า “ศ่อดะก้อลลอฮุ้ลอะซีม” หลังจากอ่านอัลกุรอ่านนั้นไม่ปรากฏรากฐานจากซุนนะฮ์ และการกระทำของบรรดาศ่อฮาบะฮ์ ร่อฎิยั้ลลอฮุอันฮุม ซึ่งเป็นการกระทำที่ปรากฏขึ้นในยุคหลัง และไม่ต้องสงสัยเลยว่าการกล่าวคำว่า “ศ่อดะก้อลลอฮุ้ลอะซีม” นั้นเป็นการสรรเสริญอัลลอฮ์ ตะอาลา ดังนั้นจึงนับว่าเป็นอิบาดะฮ์อย่างหนึ่ง ซึ่งอิบาดะฮ์นั้นศาสนาไม่อนุญาตให้กระทำโดยปราศจากหลักฐานจากบทบัญญัติ และเมื่อใดก็ตามที่ไม่มีหลักฐานปรากฏ การกล่าวคำดังกล่าวเมื่อเสร็จจากการอ่านอัลกุรอ่านนั้น จึงไม่ใช่สิ่งที่ศาสนาใช้ให้กระทำ และไม่นับว่าเป็นซุนนะฮ์แต่อย่างใด ด้วยเหตุนี้เองจึงไม่มีซุนนะฮ์ให้กล่าวหลังจากอ่านอัลกุรอ่านเสร็จว่า “ศ่อดะก้อลลอฮุ้ลอะซีม” หากมีคนถามว่า ไม่ใช่อัลลอฮ์ ตะอาลา กระนั้นหรือที่ตรัสไว้ว่า ((จงกล่าวเถิด(มุฮัมมัด)อัลลอฮ์ทรงกล่าวจริงแล้ว)) (ซูเราะฮ์ อาลิอิมรอน อายะฮ์ที่ 95) คำตอบคือ ใช่อัลลอฮ์ตรัสเช่นนั้น พวกเราก็เช่นกัน แต่ประเด็นคือ อัลลอฮ์และร่อซู้ลของพระองค์เคยบอกหรือไม่ว่า เมื่อพวกท่านอ่านอัลกุรอ่านเสร็จให้กล่าวคำว่า “ศ่อดะก้อลลอฮ์”(อัลลอฮ์ทรงกล่าวจริงแล้ว)
มีหะดีษยืนยันจากท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม ว่าท่านอ่านอัลกุรอ่าน แต่ไม่มีหะดีษใดเลยที่รายงานว่าท่านนั้นกล่าวคำว่า “ศ่อดะก้อลลอฮุ้ลอะซีม” และท่านอิบนุมัสอู๊ด ร่อฎิยั้ลลอฮุอันฮุ ก็เคยอ่านอัลกุรอ่านซูเราะฮ์อันนิซาอ์ให้ท่านนบีฟัง จนถึงอายะฮ์ที่ว่า ((فَكَيْفَ إِذَا جِئْنَا مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ بِشَهِيدٍ وَجِئْنَا بِكَ عَلَى هَؤُلاءِ شَهِيداً)) “แล้วอย่างไรเล่า เมื่อเรานำพยานคนหนึ่งจากแต่ละประชาชาติมา และเราได้นำเจ้ามาเป็นพยานต่อชนเหล่านี้” (ซูเราะฮ์อันนิซาอ์ อายะฮ์ที่ 41)
แล้วท่านนบีก็กล่าวว่า “ฮัสบุก” (เพียงพอแล้ว) โดยที่ท่านไม่ได้กล่าวคำว่า “กุ้ลศ่อดะก้อลลอฮ์” หรือแม้แต่ท่านอิบนุมัสอู๊ดก็ตาม ฉะนั้นตรงนี้จึงเป็นหลักฐานที่บ่งบอกว่า การกล่าวคำว่า “ศ่อดะก้อลลอฮ์” หลังอ่านกุรอ่านเสร็จนั้น ไม่มีบทบัญญัติสั่งใช้ให้กระทำ แต่ถ้าหากสมมุติว่าได้มีสิ่งใดเกิดขึ้นตามที่อัลลอฮ์ และร่อซู้ลได้บอกไว้จริงๆ แล้วท่านก็กล่าวคำว่า “ศ่อดะก้อลลอฮ์” แล้วยกหลักฐานจากอัลกุรอ่านมา แบบนี้ไม่มีปัญหา เพราะดังกล่าวเป็นการยืนยันความจริงที่เกิดขึ้นให้แก่คำพูดของอัลลอฮ์ ยกตัวอย่างเช่น การที่ท่านเห็นคนๆหนึ่งที่เพลิดเพลินกับลูกหลาน จนลืมการเชื่อฟังต่อพระผู้เป็นเจ้า แล้วท่านก็กล่าวคำว่า “ศ่อดะก้อลลอฮ์” แล้วอ่านอายะฮ์ที่ว่า ((أَنَّمَا أَمْوَالُكُمْ وَأَوْلادُكُمْ فِتْنَةٌ)) (ความว่า : “แท้จริงทรัพย์สินของพวกเจ้า และลูกหลานของพวกเจ้า เป็นบททดสอบ”) หรืออายะฮ์ในทำนองเดียวกันที่ตรงกับข้อเท็จจริงดังกล่าว ในกรณีนี้ไม่มีปัญหาแต่อย่างใด
แหล่งที่มา; ฟะตาวานู้รอะลัรดัรบ์ของเชคอุซัยมีน ร่อฮิมะฮุ้ลลอฮ์ เล่มที่ 5 หน้าที่ 2
[คำว่า “ศ่อดะก้อลลอฮุ้ลอะซีม” มีความหมาย ว่าอัลลอฮ์ผู้ทรงยิ่งใหญ่ทรงกล่าวจริงแล้ว]